23.09.2014 Lesotho

Lekker geslapen in ons huisje, heerlijk ontbijtjen, en vertrokken met de gidsen om 't dorpje te verkennen, ze hadden alle twee hun van stroo gemaakte hoed op.,de Mokorotlo genoemd,dat is de traditionele punthoed ennetje symbool van t land Lesotho.
Sinds 2006 is deze ook weer op hun vlag te zien, en vervangt de vroegere krijgs symbolen. Semonkong ligt op 2200 m
De Basatho kent vele gebruiken,tradities en bijgeloven, zoals regen maken en het verdrijven van geesten.
Er is van alles rondom ons te zien. De Basatho zijn trotse mensen die zich kleden in kleurige of sombere dekens, met wollen mutsen, die zich vooral te voet en te paard verplaatsen, hoewel paarden hier pas vorige eeuw zijn geïntroduceerd, werden ze dankbaar in gebruik genomen door de bevolking! Vanwege 't onherbergzame terrein was het paard rijden een welkom alternatief voor lopen?
De manier waarop ze hun dekens vouwen zegt iets over degene die ze draagt, de kraag naar binnen of naar buiten gevouwen en aan de deken kon je zien of ze wel of niet gehuwd waren enz.
Het dorpje was ruim bezet met de 4 voeters.
Wat een blijdschap bij sommige kinderen als ze een ballon in hun handje kregen, de stalletjes waren van blikken golfplaatjes gemaakt, en ieder probeerde iets van hun waren te verkopen,
Ging zelf een stalletje binnen, met m'n hoofd om de hoek kijkend ,begon 'n klein kindje te huilen na t zien van dat witte blanke gezicht. Je kan duidelijk zien dat er nog niet veel toeristen daar komen.
Tijdens een dorpswandeling hebben we een zg. supermarkt bezocht, een maalderij waar de mensen uit het buitengebied met graan kwamen om dit te laten malen om brood of pancakes te bakken. Piepkleine cafeetjes waar het eigengemaakt bier werd verkocht, deze kleine stalletjes zaten ook weer propvol. Een lange rij wachtende mensen voor het postkantoortje om hun pensioen in ontvangst te nemen. We kunnen er uren over vertellen, maar een ding is zeker, niemand van ons zou zo kunnen leven denkende!
In de avond kacheltje stoken ,eten en onder de wol.